Mosa og hugsanir mínar

Ijsland is Ijsland niet als het weer niet opeens volledig omslaat. De dag nadat ik mijn heerlijke lente gevoel had omschreven hier, werd ik wakker met een dik pak sneeuw! Ik was er echt een beetje chagrijnig om... Ik kon nu niet fietsen en mijn idee om lekker in de tuin in het zonnetje een boekje te gaan lezen kon ik ook wel vergeten hahah ik heb lekker met Isa de dag doorgebracht beetje bankhangen en niksen. 
Ik moest wel echt naar buiten want ik had niet genoeg eten in huis dus had ik mezelf een schop onder mijn kont gegeven en ben ik naar de supermarkt gegaan. Toen ik daar aankwam zag het er wel verdacht donker uit ik dacht nog, maar van het weekend is het toch pas Pasen? Stond ik daar met mijn goeie verstand ik had er helemaal niet bij stil gestaan dat het vandaag goeie vrijdag was.... hahah stond een beetje tegen mezelf te grinniken gelukkig was er een tankstation dicht bij en vrijwel elk tankstation in IJsland heeft wel een restaurant er bij. Dus heb ik mezelf maar getrakteerd op een lekkere hamburger, daarna ben ik weer naar huis gegaan gelukkig had ik nog wel wat brood en fruit voor mijn ontbijt van morgen. 

Met pasen had Beggi mij uitgenodigd samen met Edda en de kinderen te komen eten bij hem, hij had zelf gekookt en het was heerlijk! Hij had lam klaar gemaakt met een salade en groenten. Ondanks dat ik het wel een klein beetje zielig vind was het heerlijk vlees en genoot ik er erg van. Voordat ik bij Beggi ben gaan eten heb ik mijn meesterstuk ontwerp op papier gezet, het voelde zo ontzettend goed dat het eindelijk op papier staat! Ik hoop dat school er ook tevreden mee is en dat ik snel kan starten!  De rest van de week heb ik hard gewerkt en nog genoten van mijn tijd aleen in het huis samen met Isa. Ik ben inmiddels weer terug bij mijn huisgenoten en dat is ook goed, ik mis het wel mijn eigen plek en nu moet ik  weer rekening houden met de rest maar mijn knusse kamertje hier is echt niet verkeerd. Afgelopen week heb ik lekker gewerkt maar ik merk dat het weer tijd is om me weer eventjes terug te trekken, een stevige wandeling te maken. Ik ben al te lang in de stad, ik mis de natuur.... 

Er is gisteren alleen iets gebeurt waar ik niet zo blij mee ben, toen ik naar huis ging en wou opzoeken hoelaat de bus kwam kreeg ik mijn telefoon niet meer aan.. Ik dacht ik laat hem wel met rust en kijk vanavond wel weer of die het doet maar toen deed die het nog steeds niet... Vanmorgen om 8 uur heb ik de bus genomen naar Selfoss, ik dacht blijf maar dicht bij als er dan iets gebeurt ben ik in de buurt van Reykjavik. Ik had mijn Nikon camera mee genomen en mijn I pad voor de tijd. Want dat is wel vervelend ik heb geen tijd bij de hand zonder mijn mobiel. En mijn camera zodat ik eventueel toch mooie foto’s kon maken. Ik had van te voren niet echt uitgezocht wat ik zou gaan doen, ik dacht ga lekker naar Selfoss en vanaf daar zie ik het wel. Ik liep dan ook een beetje mijn neus achterna dwars over de weg niet nadenkend of het wel mocht. Op een gegeven moment kwam ik bij een hek er stond op verboden te Camperen en verboden te poepen, ja dat stond er echt maar er stond niet verboden te wandelen dus ik dacht ze kunnen me niks maken  haha het was een pad wat richting de berg liep die voor mij lag.  Naarmaten ik verder liep liet ik steeds meer de bewoonde wereld achter me en het was heerlijk om in dit moment te zijn alleen ik ,de berg en de natuur en de raven die om me heen vlogen. Ik was op hun domijn ik voelden het en naarmaten ik verder liep waren er steeds meer raven, in de verte zag ik grote rotsblokken en iets in mij zei dat ik daar naar toe moest  dus deed ik dat.. het waren lavablokken die omringt waren met prachtig groen mos... ik weet dat het 70 jaar of langer duurt voordat het mos terug groeit en ik er eigenlijk niet op mag lopen maar ik wou zo graag naar de kring van stenen naar het thuis van de Krummi...... Ik liep dan ook heel voorzichtig over het mos en in mijn hoofd zei ik steeds sorry... het mos was als een bed zo zacht en ik trapten het niet kapot ik kon er lichtjes op lopen. Toen ik bij de stenen aankwam heb ik daar ook eventjes gelegen op het heerlijke zachte mos dat mij droeg ik dacht na over dit moment en dat ik wou dat mijn vriend hier was.... mijn vrienden dat ik dit moment met ze kon delen. Maar op deze manier deel ik het toch een beetje met jullie. Het alleen zijn wat in het begin zo raar was is nu een beetje een normaal iets geworden en ik geniet er nog steeds van maar doordat ook het voorjaar hier aanwezig is zelfs heel erg goed voelbaar, ondanks het weer dat continue veranderd mis ik mijn vrienden steeds meer... het is hier nu licht tot 21.30 en wordt licht rond 06h ik ben gewend dat het dan zomer is mijn lichaam is nog een beetje in de war daarvan want het is nog geen zomer het is zelfs steen koud snachts maar toch is het apart omdat het wel zo lang licht blijft... zo lag ik daar een beetje na te denken en te genieten van de zon die heerlijk warm op mijn gezicht scheen...  Op een gegeven moment was het tijd om terug te gaan ik weet niet zo goed waarom maar het was een gevoel... het was goed geweest. Ik begon mijn toch terug en liep een beetje te struinen, al sinds ik kan lopen ben ik erg goed in het verzamelen van dingen ook dit keer zitten mijn jaszakken helemaal vol met stenen. Het is een vaste traditie van mij en vind het ook heerlijk om te doen vaak vergeet ik wel helemaal de tijd en mijn omgeving. Ik vond het een goed moment om terug te gaan naar de bus, eerst nog even wat eten en mijn camera opbergen soms voel ik me net een pakezel met al die spullen en dingen die ik met me mee sjouw maargoed ik kies er toch echt zelf voor hahah. Ik was al bijna bij de bushalte toen ik er achter kwam dat mijn zijtas, waar ik altijd mijn portemonnee in bewaar niet bij me had! Waarscheinlijk had ik hem even af gedaan toen ik wat ging eten... Fuck! Nu moet ik helemaal terug lopen en mis ik waarscheinlijk mijn bus... Er zat niks anders op dan terug lopen en aan het eind van het pad lag daar ook een mooi groen tasje op me te wachten. Ik was allang blij dat ik de enige was die hier was en het niet zo gemakkelijk gevonden kon worden door anderen. Ik ben terug gelopen naar de bus, waar ik inderdaad nog een vol uur moest wachten maar de zon scheen en Krummi hield me gezelschap. Toen ik eenmaal weer thuis was heb ik een warme douche genomen en ben ik op mijn gemakje dit verhaal gaan schrijven.